Studia Podyplomowe „Ekologia–Etyka–Technika” były efektem wieloletniej współpracy Polskiego Klubu Ekologicznego z Uniwersytetem i Politechniką Gdańską. Współfinansował je Wojewódzki Fundusz Ochrony Środowiska w Gdańsku. Zajęcia wykładowe Zielonej Akademii odbywały się na UG, a warsztaty i zajęcia terenowe w Zespole Dworskim w Starbieninie, który w tym czasie stał się własnością Zrzeszenia Kaszubsko Pomorskiego. Trzy organizacje pozarządowe zajmujące się edukacją ekologiczną Polski Klub Ekologiczny, Kaszubski Uniwersytet Ludowy, duński SFOF Organic Club oraz Politechnika Gdańska stworzyły OŚRODEK EDUKACJI EKOLOGICZNEJ. Zespół Dworski został odremontowany z funduszy WFOŚ i GW w Gdańsku, a duńscy przyjaciele zrealizowali prekursorskie jak na tamte czasy instalacje proekologiczne: roślinną oczyszczalnię ścieków, system grzewczy oparty na spalaniu biomasy i kolektory słoneczne do ciepłej wody. Uzupełniały je energooszczędne okna i termiczna modernizacja dwóch budynków o powierzchni 1800 m2. Nieco później otrzymaliśmy wiatrak (drugi po Lisewie), który do dziś stoi na wzgórzu i produkuje prąd. Te podarunki od Królestwa Danii były świetną motywacją do zgłębiania wiedzy o poszanowaniu energii i korzystaniu z jej odnawialnych źródeł. Tak też Zespół Dworski w Starbieninie stał się miejscem, do którego przyjeżdżało się z przyjemnością.
Współtwórcy Projektu:
Organizatorka i koordynatorka Zielonej Akademii – Ewa Podlesińska z PKE.
Kierownicy studiów z ramienia UG – profesorowie Jacek Herbich i Jerzy Błażejowski,
Propagatorzy szwedzkich aktywizujących metod edukacji ekologicznej „Ekologic” Claes Malmberg, Anders Olsson, Illona Holmberg, a krajowe zajęcia warsztatowe „Ekologik” priwadziła – Grażyna Wolniakowska.
Duńscy propagatorzy Odnawialnych Źródeł Energii i praktycznych sposobów poszanowania środowiska: Kama Bech, Eigil Holm Nielsen, Mads Nikolajsen.
W Polsce temat ochrony środowiska pojawił się w programach szkolnych w latach dziewięćdziesiątych. W Polskim Klubie Ekologicznym powstała koncepcja zorganizowania szkoleń z ochrony środowiska dla nauczycieli w 1992 r. Nazwano je „Zieloną Akademią”. W ciągu kolejnego roku ze względu na szeroki zakres wiedzy przekazywanych na wykładach, podpisano porozumienie PKE z Uniwersytetem Gdańskim, a szkolenia zostały przekształcone w studia podyplomowe „Ekologia, Etyka, Technika” zachowując nadal popularną nazwę „Zielona Akademia”. Temat ochrony środowiska i przyrody stał się bardzo nośnym tematem i bardzo potrzebnym, więc program uzupełniany o nową wiedzę był odnawiany co roku. Były to wykłady, warsztaty, zajęcia laboratoryjne i komputerowe, a także najbardziej lubiane zajęcia w terenie. Co semestr program był modyfikowany i uzupełniany.
W rezultacie w latach 1992-2012 wykształcono setki nauczycieli dobrze przygotowanych do prowadzenia zajęć kształtujących poczucie poszanowania ochrony środowiska i przyrody. Do realizacji programu Zielonej Akademii wykorzystywaliśmy rodzimą kadrę naukowców oraz szwedzkich trenerów warsztatowych, którzy dzielili się z nami własnymi doświadczeniami demonstrując nowoczesne, aktywizujące metody nauczania. Program, był realizowany w formie weekendowych, cotygodniowych sesji – w sumie dwa semestry, ok. 240 godz./rok.
Uniwersytecki dyplom ukończenia studiów podyplomowych uzyskiwał każdy nauczyciel z dyplomem magisterskim, który uczęszczał na zajęcia i zdał pozytywnie egzamin końcowy.
„Zielona Akademia” od początku była pomysłem autorskim PKE, do którego przed każdym semestrem, opracowywano i uzupełniano o nowinki programy, zapraszając do współpracy naukowców i specjalistów od propagowania edukacji ekologicznej. Studium funkcjonowało dzięki stałym dotacjom z WFOŚ i GW w Gdańsku, wspomagały nas również finansowo fundacje Coalition Clean Baltic ze Szwecji, Stichting Bescherming Milieu z Holandii.
Powstało też wiele podręczników i skryptów „Zielonej Akademii” do nauczania przyrody i popularyzowania nauki o środowisku. Powstały tłumaczenia programu Ekologic. Dzięki „Zielonej Akademii” stworzono listę ekspertów PKE, z których wiedzy korzystamy do dziś.
ALBUM FOTOGRAFII Z ZAJĘĆ I SPOTKAŃ ZIELONEJ AKADEMII
1.Starbienino zostało wybrane przez „Zieloną Akademię” ze względu na położenie. W tych okolicach można znaleźć wszystkie niezbędne do edukacji terenowej ekosystemy: pola, lasy, jeziora, morze. Wiele z nich objęte Naturą 2000. Na dodatek cisza i mikroklimat. W takich warunkach łatwo łączyć edukację ekologiczną z wypoczynkiem. Nauką poprzez zabawę były zajęcia teatralne nawiązujące do tematyki przyrodniczej. Na skutek inspiracji „Klubu Gaja” nauczyciele zorganizowali warsztaty „Przyrodnicze Zajęcia Teatralne”.
2. Organizowane były wyjazdy do zakładów ochrony środowiska w Gdańsku. Na zdjęciach zajęcia w oczyszczalni ścieków, na składowisku odpadów.
3. Zajęcia warsztatowe i komputerowe w Starbieninie.
4. Czasem odwiedzali nas harcerze, którzy nad Jeziorem Choczewskim mieli swój obóz. A kiedy pojawiali się Duńczycy, to były też wieczorne tańce, przy muzyce ludowej granej na skrzypeczkach. Starbienino stało się jakby okruszkiem naszej planety, gdzie pielęgnowaliśmy naukę i kontakt z przyrodą okraszony radością życia.
5. Do działań w „Zielonej Akademii” dołączyli przyjaciele ze Szwecji (autorzy programu ”Ekologic”). Zajęcia terenowe to codzienna obserwacja przyrody i radosne odkrycia (na zdjęciu purchawica olbrzymia – podobno największy grzyb na świecie).
6. Zajęcia terenowe w okolicznych lasach, to radość i zdobywanie wiedzy o fantastycznej, lokalnej przyrodzie oraz ruch na świeżym powietrzu pozwalający na dotlenienie organizmu i na produkcję endorfin.
7. Na stuletnim buku płaczącym, drzewie rosnącym w dworskim parku witał nas bocian z pobliskiego gniazda. W tej atmosferze powstało tu Centrum Edukacji Ekologicznej. Stworzyły je podmioty: Kaszubski Uniwersytet Ludowy, Polski Klub Ekologiczny, zaprzyjaźniony duński klub SFOF oraz Politechnika Gdańska.
8. W Zielonej Akademii zajęcia odbywały się zarówno latem jak i zimą. Przyjemnie się wspomina wędrówki po lasach, a nawet zbieranie odpadów na plażach i nad morzem.
9. Starbienino czekało na nas zawsze. Czekały radosne spotkania, zabytkowy zespół dworski, wiatrak i kolektory słoneczne podarowane nam przez Duńczyków. Interesujące było wszystko, życie przyrody obserwowane zarówno w lesie, na łące jak i w Bałtyku. I zawsze było ciekawie…
